eftir eg kom heim av sjúkrahúsinum. Eg hevði hana við, men eg sigi ikki, at aðrar skulu gera sum eg. Spyr nakar meg í dag sigi eg, at konufólk eiga ikki at hugsa antin arbeiði ella heim. Tað fyrsta er, at
ætlar tær arbeiði uttan fyri heimið. Kann man siga so og samstundis halda, at alt er sum tað skal, spyr Turið D. Hentze. - Tað er uttan iva so, sum nógvar av kvinnunum siga, at javnstøðuspurningar og k
ætlar tær arbeiði uttan fyri heimið. Kann man siga so og samstundis halda, at alt er sum tað skal, spyr Turið D. Hentze. - Tað er uttan iva so, sum nógvar av kvinnunum siga, at javnstøðuspurningar og k
er tí frí at liva og láta, sum hon følir er rætt. Tórmaður verður sleptur, har hann á tremur av iva spyr seg sjálvan, um hann aldrin verður maður at liva, sum hann er. Humor Skemtið í »Leikum fagurt« er
klandur um torvheiðar, onkur hevði skorið inn um mark hjá onkrum øðrum. Mógvur var dýrabarur. Men spyr tey yngru í dag um mark úti á torvheiðini. Og hvør leggur í mógv? Eins dýrabar er mær sagt, at
dag. Hvørja ferð, eg eri uttanlands, vitji eg Hjørdis í heimi hennara í Nykøbing Falster. Um onkur spyr Hjørdis, hvussu vit kennast, svarar hon: »Vi har kendt hinanden fra før, vi blev født.« Og satt er
fyri um hann hevði fingið talutíð frá løgtingsformanninum ella ikki okkara hægsta embæti, har hann spyr um tingið onga heimild átti at geva einum tingmanni, John Johannesen, sálarliga hjálp á statshospitalinum
og fáa ein boðskap út uttan telduforrit sum Power Point koma til hjálpar. Hann mannar seg upp, og spyr um vit hava nakað í móti at hyggja í telduna, og nú streyma upplýsingarnir í marglittum grafum og
møguleika at flyta úr barnaheiminum út at búgva.(tolir at verða lisið einaferð aftrat)) Og so er tað man spyr, hvussu ber nú tað til??? Nakrar orsøkir til hesa støðuna. Yvirordna - sum man plagar at siga - trúgvi
øðrvísi. -Nú er nógv broytt, og arbeiðsloysi er lítið. Skal lóggávan so ikki tillagast hesum broytingum spyr hon og heldur fram: -Eru vit kanska ikki í eini støðu, har vit skulu umhugsa at geva nøkur serloyvi
