sprongt verður, og húsini, og tá sprongt varð stutt fyri døgurða hósdagin, hendi tað óhapp, at leyst grót varð slongt út millum spreingimátturnar, ið skulu verja fyri, og omanyvir grasplenu, har børn plaga

skjótt fyri seg, uttan óneyðugt drál, og tí vóru portrini av træi. Men træið er ikki líka sterkt sum grót, og tí var hesin parturin av múrinum veikari enn restin, og tí var hann eisini tess betur vardur.

løgtingslimirnar til arbeiðis á Landsverki. So høvdu teir sloppið at fingist við tað, teir tíma best. Grót og skursl! Eg kundi skriva síðu upp og síðu niður um hetta mál. Men í dag skulu tit fáa ta stuttu

hetta, so var einki “forlovilsi” millum hann og Gjógvarahamar. Hann andar í grýtutum lendi, og alt tað grót, sum er rutt oman her, liggur ljóst livandi undir tí brúnasíða hamara eins og yrkingar, ið eru komnar [...] sum aldri kvirrleikans yndi sá, og aldrin unti sær hvíld á degi, fær ríkan gróður og sterka megi fær grót og vaggandi hoygarðsstrá sum førning sín yvir fjørðin. Hetta er ímyndin av tí skiftandi ringrás av

flutning. Ein slíkur bilur við skiftilast kann nýtast til nógv ymisk endamál, sum t.d. at koyra asfalt, grót og maskintransport umframt nógv ymiskt annað. Bilurin hevur automatisk gir. Ongin girstong er at síggja

av teimum øllum, og lotið liggur soleiðis, at tað mesta av oljuni liggur fram við landi, har tað er grót, so tað verður helst ikki nøkur náttúruvanlukka. Men eg skal ikki garantera, at onki djóralív verður

materiali. At bora, spreingja, saga, skera, høgga og slípa grót. At gravera nøvn, føði- og deyðsdag í gravsteinarnar. Ja. Gravsteinar eru eisini yrkingar. Grót er eisini mál« Fullur innan av orðum Eisini á hesi

Hesum er Bogi Andreasen, varaborgarstjóri, als ikki samdur við. - Margarinfabrikkin, Musikkskúlin, Grót í Gøtu og líknandi felagsskapir skapa karmarnir til tónleikin, og hjálpa ungum tónleikarum fram. Tað

alla sína orku í hetta arbeiði. Men hann var altíð við argjamonnum og tók lut í øllum byggiarbeiði, grót­høgging og grótlaging saman við brøðrunum. Hann mundi vera tann, sum lagaði flest húsagrund­ir í Havn

steini í Suðuroy. Men tá ið hetta ikki eydnaðist, varð farið norðureftir. Á Veðranesi var frálíkt grót til slíkt endamál. Bóndin á Selatrað, Óli Carl Petersen, kom sjálvur við út í hagan at leita. Teir