Jú, tú spyr kanska, sum onkur annar hevði spurt abban, Tórmóður Djurhuus, ið vit kenna sum løgfrøðing: "Ert tú farin at mála"? Nei, hesin ungi er abbasonur Tórmóð - sonur Hákun Djurhuus. Hann hevur sítt

njóti sólina, ringir telefonin. Tórik greiðir nú frá, at í telefonini er ein maður, hann kennur, sum spyr, um alt er í lagi. - Sjálvandi er alt í lagi, og eg havi tað gott. Men, hví spyrt tú, vildi maðurin

hava síni næstu so tætt upp at sær. Tórgerð er sera familjukær og trúgv. Hon vitjar, og hon ringir og spyr og fregnast og uppmuntrar, og hon er gestablíð og gávumild. Í 1956 fluttu tey gomlu úr Hattarvík og

yvirtikið handilin Hjá Hjørleifi. Tórgerð er sera familjukær og trúgv. Hon vitjar, og hon ringir og spyr og fregnast og uppmuntrar, og hon er gestablíð og gávumild. Tórgerð og Hjørleif eiga fýra børn, sum

Jacobsen, løgtingsmaður, fer at seta løgmanni fyrispurning um hetta á tingfundinum í morgin. Hann spyr løgmann, um hann hevur ásett nakað mark fyri, nær millumtjóða sáttmálar eru somikið týdningarmiklir [...] samfelagið, at teir eiga at vera lagdir fram á tingborð til umrøðu og møguliga avgerð? Í øðrum lagi spyr hann løgmann, um hann heldur, at nýggi fiskirættindasáttmálin millum Rusland og Føroyar, fyri árið

umsiting fiskimálastýrisins av tunfiksloyvum. Fyrispurningurin er settur saman av fimm spurningum, og spyr Tórbjørn Jacobsen: ? Hvussu nógv tunfiskaloyvi eru givin. Nær og til hvønn? ? Undir hvørjum treytum

samgongu? Hvør veit? spyr løgtignsmaðurin. Tórbjørn Jacobsen vil eisini hava at vita frá løgmanni, hvussu hendan viðgerð skal fara fram. Hvør skal ábyrgdast, um ikki alt fer rætt fram? spyr hann. Hava teir

sum Anfinn Kallsberg er, hevur hann bara handlað samsvarandi boðunum frá sínum harra...« Blaðmaðurin spyr síðan, um hann fer at taka avgerðina um at flyta frídagin aftur, eins og løgmaður ynskir, og Tórbjørn [...] við hetta. Tann avgerðin, sum eg havi tikið, stendur við, so má Anfinn gera hvat hann vil«. Síðani spyr blaðmaðurin, um Tórbjørn Jacobsen roknar við, at hetta kann fáa avleiðingar fyri hann sjálvan ? og

filosoffin og spyr: “Hvør eru tygum?” Seigliga svaraði Schopenhauer: “Ja, hvør eri eg í grundini, høvdu tygum kunnað sagt mær tað, hevði eg verið tygum ómetaliga takksamur.” Onkur spyr helst, hvør er

at siga, at Tórbjørn er ikki megnar at umsita seg sjálvan. ? Er tað ikki persónsálop av tí grova, spyr Tórbjørn Jacobsen. Fer at stríðast sum ongantíð fyrr Annars boðaði sjónvarpið frá mánakvøldið, at