var eitt sindur ókennilig? Nei, menn eru heilt einfalt……..menn!! Samrøðan er farin at troytta meg, hon hevur onga framdrift ella endamál. Alt endar í gomlum jaglaðum flosklum og steriotypiskum argumentum

keðiliga av vegnum beinanveg: mær dámar ikki fløguhúsan. Ella meiri nágreiniliga; permuna. Tað er, sum um hon roynir at vera kitch og rotin uppá tann kula mátan. Tá ið tað riggar, so er tað feitt. Men tá ið tað

skrivað. - Mangt er, sum bendir á, at støðan við toskinum er á leið hin sama í kanningunum hesaferð, sum hon var um somu tíð í fjør. Talið av toski í veiðini er á leið hitt sama, men minking hevur verið í hýsuveiðini

spældi eisini ein stóran leiklut. Sum foreldur lá avgerðin í okkara hondum, men um bert fá ár lá hon ikki longur hjá okkum, men hjá børnunum sjálvum – um vit skuldu hava tey við, væl at merkja, tí sjálvandi

hava plantað helvtina av plantaguni inni í salinum! Herligt, tí pallmyndin riggar so sera væl, at hon lættliga vinnur á mongu tøkniligu tilboðunum, sum børn í dag hava atgongd til. Tí tað er altso nakað

rósandi orðini fram. Eisini breiða lesarafjøldin hevur tikið óvanliga væl ímóti bókini, og líka síðani hon kom út, hevur rithøvundurin ferðast runt land og ríki og greitt frá bókini. Sjálvur er Jens Smærup

sálarsjúkum Annlis Bjarkhamar fekk hugskotið og legði verkætlanina “At síggja við hjartanum” til rættis. Hon hevur tosað við 30 føroyingar sum eru avvarðandi at sálarsjúkum - makar, systkin, foreldur at sálarsjúkum

sum hevur vunnið á Reproz veitslumentanini, sigur Sissal. - Men mentan tillagar seg jú tí umhvørvi hon er partur av, og tí kann tað í roynd og veru fara báðar vegir ella enda mitt ímillum, endar Sissal

lærarar fara at fáa altjóða royndir, og samstarvið fer at lata upp fyri nýhugsan og innovatión, sigur hon. Harafturat fáa vit atgongd til bæði fakliga og persónliga førleikamenning, umframt eftirútbúgving

vatnið er vøkur sandstrond. Ongar stórar áir renna í Víka­vatn, men úr vatninum rennur Fossá, sum tá hon stoytir seg oman í Sundalagið ger óiva vakrastu fossar í Føroyum og teir hægstu eisini. Í Víkavatn