Tove Ditlevsen, Michael Strunge og Henrik Nordbrandt, men eisini bloggarar, sum reindyrka ein essay-form. Tað kunnu vera Erlend Loe og Garrison Keilor, men eisini Jóanes Nielsen, tá hann skrivar tíðargeinar
riðu 70´ini av okkum í skipstroyggju og tuflum, hildu vit virkuliga, at verðin hevði funnið sín fasta form – ikki minst musikalskt, men vit fóru skeivir. Tá uppstúltaði glamrokkurin trein á pallin í Europa
landskassin kann ikki koyra við undirskoti upp á hundraðtals milliónir í áravís. Tí mugu reformar gerast, sum veruliga muna. Samgongan hevur tó gjørt ein stóran reform við at skatta pen
eg havi gjørt mín Yesterday enn. Hann liggur onkunstaðni og bíðar, er á veg. Hvussu heldur tú teg í form? Tað geri eg við at fara oman í kioskina, keypa ein stóran ís og so koyra yvir við Strond at njóta
pensjónsbólkinum – og at nýskipanaruppskotið fullkomiliga dettur á gólvið eins og kommunureformurin, sum fekk mønustingin á margháttligu fólkaatkvøðuni hósdagin. Í kjakinum um skúlaøki
at lítið veiggj er í andstøðuni. Og tað sama kann sigast um fakfelagsrørsluna, sum als einki formár sær. Fíggjarmálaráðharrin, sum hevur alt valdið í landinum, hevur tí frítt spæl. Vit sum sita á
við góðum estetiskum sansi – av sínum eintingum tekur eitt slíkt mál upp til viðgerðar og formar eitt slíkt uppskot – fíggjað úr egnum lumma. Eitt slíkt stig eiga vit at fegnast um, og Tórshavnar
"The First Lady of Country Music.” Hon er 80 ára gomul og still going strong. Hvussu heldur tú teg í form? Eg royni at ganga nakrar túrar av og á, men eg má heilt erligt viðganga, at eg eri ikki serliga aktiv
Hóast nakrir sjúklingar seinastu árini eru sendir til Íslands at fáa viðgerð fyri sjúku, hevur eibki formligt samstarv verið. Neyðugt hevur verið at fáa visitasjónsnevndina í hvørjum einstøkum føri at geva
felags europeiskt jørðildi, t.d. trúgva tey, at ALS ikki er lov (don’t ask), at talufrælsið bert er formligt (at alt kann bannast), og at Danmark knappliga gjørdist eindarstatur (Føroyar eru at meta við Amager
