At fara út í føroysku náttúruna er í sær sjálvum stimbrandi. Tað ber til at hoppa frá steini til stein, vassa í áum og at ganga í haga, har bæði mosi, grót og annað lendi er. Í Gigni fegnast tey um, at
goymslu?, sum ikki bara skuldi hýsa fornlutum, men eisini útstappaðum fuglum, fiski í spiritusi, stein- og grótsløgum, plantum, og ymiskum handans arbeiði og amboðum til hetta virksemi. Hetta skuldi gerast [...] at elska; tí bert tann, sum eftir lítlum førimuni roynir at gera landsins ognir ríkari, leggur sín stein til ta kærleiksgrund, vit skulu laða okkara lands komandi dagar uppá. So gevi so Gud Harrin aftrat
gjárskvøldið, at ?lata øvund, sundurlyndi og sjálvsøkni fara?. Latið okkum, í staðin fyri at leggja stein oman á byrðu hvør hjá øðrum, heldur taka saman um hvønn annan. Latið okkum leggja okkum eftir at vera
08 visti løgreglan at siga, at ein persónur nú er handtikin í málinum. Viðkomandi hevði kastað ein stein gjøgnum rútin í løtingshúsunum og verður skuldsettur fyri herverk.
rýmir. Nøkur slík dømi hava verið í Havn í seinastuni. Sunnumorgunin um seks tíðina kastaði onkur ein stein niður á takið á einum bili, sum kom koyrandi eftir Bøkjarabrekku. Einki menniskja var at síggja.
bók, tí tað ber ikki til hjá honum at lesa og ganga samstundis. Drongurin dettur nevniliga um ein stein og doyr næstan av hesum. Áskoðararnir flentu og vóru væl við. Og vit halda, at sjónleikurin skal fáa
skerja lønina hjá øðrum starvsfólki, ið ikki fær møtt til arbeiðis orsaka av verkfallinum, leggur bara stein oman á byrðu hjá vanligum fólki. Tí hava vit avgjørt at virka fyri, at dagstovnar aftur kunnu lata
Tjaldrafløtti, umboð fyri Løgmansskrivstovuna, Marjun S. Olsen, umboð fyri Føroya Kommunufelag, Steinbjørn Jakobsen, umboð fyri Kommunusamskipan Føroya, Uni Rasmussen, umboð fyri MBF og Leila Solmunde
spæli altíð á allar tangentarnar. Tí verði eg bilsin av at møta menniskjum, hvørs gávur eru sum eitt Steiner klaver, men tey spæla ikki á tangentarnar, tí tey eru óttafull, sigur hann. –Summi hava góð hugskot
mongum uppá væntandi fyriliti fyri ávísum bólkum, og økjum í landinum. Við hesi avgerð er tað rist í stein, at útjaran eigur ongan góðan í samgonguni. Og avgerðin er enn ein staðfesting av tí veruleika, at
