Tá tú kemur heim um Meginskúlan á Sandi, koyrir fram við Sandsvatni og móti bygdini á Sandi, sært tú yvir í Traðir og oman gjøgnum Sandsvatn.
Hetta er eitt serstakliga vakurt umhvørvi, sum fellur í eyguni.
Tá tú so nærkast bygdini á Sandi, er gamli bilverkstaðurin millum fyrstu bygningar, tú møtir, og hetta er í dag ikki vakrasta myndin av Sandi.
Men, henda myndin verður skjótt burtur, og nýtt verður bygt ístaðin.
Tað er Rasmus Rasmussen, sonur Ian Rasmussen í Kollafirði, sum eigur gamla verkstaðsbygningin, og tað er eisini hann, sum hevur sáttmálan við Bygdaleiðir um koyringina úr Havn í Sandoynna.
Tað er longu væl síðan, at grivið varð omanav lendinum á stóra grundstykkinum, har sjálvvirkandi Effo-støðin eisini er og soleiðis, sum vit skilja, verður gamli verkstaðsbygningurin rivin niður fyrsta dagin.
Effo-støðin verður verandi, har hon er.
Sands kommuna hevur nevniliga samtykt at geva einum felag hjá Rasmusi Rasmussen byggiloyvi til eina stóra verkætlan á økinum, og hetta fer sambært tekningum, sum fyriliggja, at broyta hetta økið fullkomiliga.
Rasmus Rasmussen hevur nevniliga ætlanir um at byggja fleiri bygningar á økinum.
Her kemur ein bygningur, ætlaður til kafeteria við trimum íbúðum í ovaru hæddini, seks smáttur - allar leysar av hvørji aðrari, høll til veteranbilar og vaskihøll til bilar.
Í VikuskiftisSosialinum, sum kemur í morgin, er opnugrein, har vit hava hugt eftir hesi forvitnisligu verkætlan á Sandi.
##med2##
