Marjun Arge Simonsen
málfrøðingur og cand.phil. í føroyskum
Her mugu vit hava í huga, at rætta sniðið er »páskirnar«, og tá ið vit heilsa vinum, kenningum og skyldfólki um høgtíðina, er rætta orðingin »gleðiligar páskir«. At mong eru farin at siga »páskini« í staðin fyri »páskirnar« er ávirkað av jólunum. Har siga vit »jólini« – »tey«, men »páskirnar« hava annað kyn; páskirnar eru »tær«. Og tosa vit um tíðina í hesum døgum, so nevnist tað »um páskirnar«.
Leygardagin í páskavikuni nevna vit vanliga »páskaaftan«. Tað kunnu handlar, fyritøkur o.tíl. hava í huga, tá ið lýst verður við, nær ið opið er um høgtíðina. Harumframt skal havast í huga, at tað nevnist »páskadagur« og »annar páskadagur«. Mælast má frá at siga »fyrsti páskadagur«.
Nú ið páskavikan er um at røða, ber til at taka onnur heiti fram, ið ólag er komið á, t. d. orðið »skírhósdagur«. Í framburði verður orðið drigið saman og hevur sniðið »skírisdagur«. Tað sniðið kunnu vit eisini nýta í skrift. Men tað ber ikki til at nýta orðið »skírishósdagur«, tí so er tað dupultorðað. Tó finna vit orðið »skírishósdagur« á nógvum heimasíðum.
Dagurin fyri skírhósdag nevnist skírhósaftan, og her skulu vit hava í huga, at orðið verður borið fram »skírisaftan«.
