sum ikki nívdist av kenslum sum hjálparloysi og ræðslu, teir gomlu løgdu á annan bógv, tóku snørið í hond, løgdu til havs, vunnu gull og trúgv á egna megi, arbeiðsgleði, sum eisini kom jarðarbrúkinum til [...] Karla, tú skalt hava stóra takk fyri, alt tað góða sum vit fjallmennirnir hjá Finn hava noti av góðu hond tíni inni í hugnaligu og gomlu Innarstovu, tað verður ikki lønarleyst ein dag, eisini skalt tú hava

Tað er ringt at missa, men samstundis var okkum unt at halda hond tínari og verða hjá tær, tá tú fór, tað eru vit glað fyri. At halda hond tínari tá tú fór, var rørandi, men svárt. Tað lærdi okkum um lívið

er. 5. Ei sæst mítt dýra føðiland Sum heimsins lond, men tó er knýtt so fast eitt band Av Harrans hond Ímillum hendan ljósa stað Og hjarta mítt, Og fyrst tá har eg komi, tað Kann sláa frítt. 6. Mín Gud

ímyndin av hesum stóra arbeiðsplássi í Havn, sum hann gjøgnum nógv áratíggju við fastari, men rættvísari hond, leiddi og baksaðist við. Ísland stóð hansara hjarta nær, hann var íslendskur konsul í eitt mannaminni

Tað gekk næstan ikki vika, at tit, Jóan Jakku og tú, ikki vaskaðu, bakaðu ella góvu eina hjálpandi hond við einum ella øðrum. Tú bleiv glað og rørd, tá tú, fult uppiborið, gjørdist heiðurslimur í Havnar

settur við hond, og skuldi hann leggast aftur í sama pláss, tá liðugt var at prenta. Sein­ni fingust setimaskinur, og nú er einki sum eitur set­ari longur. Hvørt ark skuldi leggjast í pressuna við hond. Síðan [...] gamal. Hetta arbeiðið hevði hann í fram til 1981, ella 45 ár. Hann mundi eisi­ni aftaná tað taka eina hond í. Tískil kom hann at upp­liva alla menning í prent­list­ini sum hevur verið. Ikki minst kollveltandu

Eg eigi so nógv góð minni um teg, sum eg altíð vil goyma í hjarta mínum. Eg til Jesus fari leggi honD í hans. Trygt og væl hann leiðir, meg til Himmallands. Hvíl í friði góða omma. Ommudótturin Poula

seinni fekk hann sær bát sjálvur. Hugurin til sjógvin og hegnið til at fáa fisk tóktist at ganga hond í hond. Sverri var raskur og sterkur likamliga. Hann var íðin at røkja sjógvin, og hugurin at fiska var [...] vísti hann altíð umsorgan fyri okkum. Hann var sera beinasamur og himpraðist ikki við at taka eina hond í, um á stóð. Líka frá barnsbeini stóð hugurin hjá Sverra til sjógvin. Sloppin úr skúlanum, var hann

vit vísir í, at abbi hevði eyguni eftir okkum, og so kom hann kvikliga eftir Sandinum og tók eina hond í við viðførinum. Og innumkomnir var hitt besta ikki nóg gott til okkum. Hjá honum skuldi okkum einki [...] ættarrøturnar í Sandvík, og hagar vitjaði hann altíð tá høvi beyðst. Eftir at hava fingið prestsins hond á høvur ætlaði abbi sær sum flestir javnaldrar til skips. Men heimskríggið lá tá sum ein køvandi døkkur

Honum undirlagt, í øllum heimsins londum Hann hevur alla makt. Tað veika ílat, skarðað, Gud tók í sína hond, hin dýra skattin kæra bar heim á himnastrond. Har dýrdarlikam bera, so fullkomið og gott, har einki