var við Stella Argusi. Hann æt Hilbert Johannesen og var úr Vestmanna. Ætlanin var, at tey skuldu giftast heilt skjótt. Stundum havi eg hugsað, at vit kundu fingið boðini øðrvísi enn gjøgnum Útvarpið. Men

brúðarpar, so eru tað ein kvinna og ein maður, sum ganga upp eftir kirkjugólvinum. Dóttir mín skal giftast skjótt, og eg veit, at Høgni ikki kann gera sama túrin efir kirkjugólvinum, sum støðan er í dag.

Verandi forsorgarlóg eggjar ikki fólki at giftast, heldur hinvegin. Tað vildi verið beinleiðis tápuligt at gift seg, hyggja vit eftir hvussu góðar treytir forsorgarlógin gevur ógiftum í mun til tey giftu

eisini fingið upplýst, at sjálv høvuðsbroytingin, tann nýggja grein 1, sum gevur samkyndum loyvi at giftast borgarliga, kanska kann verða mett sum diskriminatión í mun til Europeiska Mannarættindasáttmálan [...] beint tvørturímóti nógv burturúr at undirstrika, at tvey av sama kyni skuldu ikki fáa møguleika at giftast í kirkju, ella at fáa hjúnalagið signað í kirkju, ikki fyrr enn kirkjan sjálv ger av, at so skal

skyldu at vera trúgv ímóti samgonguni. Hon vísti á, at Løgtingið hevur samtykt at samkynd kunnu giftast og ta lógini útinti hon eisini í verki tá ið hon var borgarstjóri í Havn, tí ta tíðina gifti hon

fólk fyrr hildu brúdleyp, men hetta er vorðið øðrvísi, tí í dag er tað mest um summarið, at fólk giftast, tí globaliseringin hevur gjørt, at tað er nóg mikið av brúdleypsmati at fáa mestsum hvønn dag í [...] í árinum. Um summar­ið eru eisini ungfólkini heima, og tað eru fyri tað mesta tey ungu, sum giftast. Men munnu vit ikki enn eisini hava brúk fyri veitslum ta myrku vetrardagarnar eins og fyrr. Her hugsi

hava um tey. Myndugleikarnir skulu viðurkenna samkynd við at tryggja teimum borgarliga rættin at giftast, sigur fólkatingsmaðurin. Hann vísir á, at 266b skerjir talufrælsið, tí lógin byggir á eina hugsan

burtur fyri at fáa eina útbúgving, fáa sær vinnuroyndir, fyri at sleppa sær burtur eina tíð, fyri at giftast, ella hvat tað nú kann vera. So eru tað tey, sum hava mist arbeiðið, ella ongantíð hava funnið tað

genta rænd og burturflutt har suðuri í Etiopia. Fýra menn fóru avstað við gentuni, tí hon skuldi giftast burtur. Gentan vildi ikki fara við monnunum, og í tríggjar dagar bukaðu teir hana fyri at fáa hana

tann hátt kann ættin sleppa undan einari bannlýsing, sum plágar ættina. Avgerðin at lata gentuna giftast einum hundi bleiv tikin, tí tað vísti seg, at tenninar í yvirmunninum hjá gentuni komu undan, áðrenn