konsertini hjá Teiti var Leivur Thomsen á heimavølli og kom nógv betur til sín rætt. Saman við Teiti bar hann konsertina við royndari hond á guitararminum. Teitur fekk hjálp frá Eivør til eitt av løgunum

Hans Pauli Strøm løgtingsmaður fyri Javnaðarflokkin Útvarpið bar í gjár eina stak ófantaliga fráboðan frá landsstýrismanninum í almanna- og heilsumálum viðvíkjandi ætlanunum hjá landsstýrissamgonguni um

rin í mong ár setti vónir til, at bretska stjórnin fór at bjóða út, men orsakað av marknaósemjuni bar hetta ikki til. Nú semja gjørdist um markið varð stjórnin kortini noydd at bíða við útbjóðing orsakað

ikki tikið longdina tá, og noyddist tí at hava flaggskipara, og hann var Andrias á Høvdanum. Men tað bar so á, at Andrias fekk herviliga blóðeitran á hálvum túri, og noyddust vit tí inn í Godthaab við honum

fór bóltandi niðuraftur, og floytan ljóðaði. Jákup á Borg varð settur at skjóta, og hóast bólturin bar við eitt GÍ-høvd á veg upp um múrin, so gjørdi hetta bara, at bólturin klistraðist enn longu upp móti

(-jeg kan ikke påpege noget i retning af, at i har kørt sum et hold, Bogi, Anders og de andre sov bare i timen, derfor stod der tre ryttere iført Shell logo på skamlen). Hettar eru orðini Jens brúkti.

Willy R. Kastborg I dag er himlen blekblå rosaskimrende. Bare et sted bak det blå fjellet er den gnistrende rød. I dag er vårt hus rosa. Vinduene er gule flammer i gjenskinnet av en oppgående sol. Det [...] oppgave som alene hun eller han kan utføre. Vi har alle vårt livsverd og vår livsoppgave. Om det så bare er det å være til. Ethvert menneske skaper øyeblikk av glede hos andre. I vår post er et brev fra

teimum árunum. Hungur er hvast svørð, og var hetta einasta gongda leiðin tá. Og eisini hesi árini bar til at reka Norðsøka, uttan at tað restaði í. Jákup var formaður í Eiðis Útróðrarfelag í fleiri ár

trupulleikin var, at ofta vóru sendingarnar ikki nóg nevyar. Í álopsmyndingini, sum í síðsta enda bar sigursmálið við sær, riggaði tað heilt væl. Sjøtul varð settur á aftarlaga í vinstru, so varð spælt

sum hon umgekk, og hon var altíð væl inni í teimum ymsu málunum, sigur Jógvan við Keldu. ? Longu tá bar hon seg at sum ein statskvinna, og tað undraði meg als ikki, at hon seinni gjørdist Føroya fyrsti [...] allir føroyingar. Og tað sum kom mær fyrst í huga var tann harða løgmanstíðin, sum Maria hevði. Hon bar stórar byrðar fyri alt Føroya fólk í eini torførari krepputíð. ? Eg tosaði við Maritu fyri stuttari