ikki møtt á kommunufundum. Eg fari at enda við at ynskja fólkafloksmonnum her suðuri hjartaliga tillukku við nýggja valevninum, sum kostaði 5 milliónir krónir. Og síðan fari eg at nýta høvi til at ynskja [...] bæði av Bankum og landsstýrismonnum at fyri eftirtíðina skuldi allur eginpeningur vera reellur og fari eg at loyva mær at seta eitt spurnartekin við í hesum førinum. Hvussu eginpeningurin skal síggja út

Tað er Tórður Holm, sum breyt beinið í fjør, og sum enn ikki er komin veruliga fyri seg. ? Sjálvandi fari eg at venja, um tað verður betri, men í løtuni ber tað ikki til hjá mær, sigur Tórður Holm, sum fyllir

fyri teir. Eg eri ikki ungur sum fótbóltsspælari longur, so um einki meira hendur rímuliga skjótt, fari eg helst at hugsa um eftirtíðina, men eg føli ikki at eg havi skund til at finna uppá okkurt. Nú spæli

odda? ­ Vit eru opin fyri samstarvi allar vegir. Eg havi ikki valt Edmund Joensen til løgmann og eg fari ongantíð at velja hann, sigur Bjarni Djurholm.

sær, at eg má greiða brævatkvøðu, og so má eg syrgja fyri, at fjalsskipanin verður í lagi, áðrenn eg fari av landinum, heldur FSF formaðurin skemtandi fyri, tá vit hava hann í telefonini. Hann sigur seg ikki

tað øvugt. Tað er heldur leiðslan, sum man vera trupulleikin, uttan at eg kenni nakað til tað. Eg fari ongantíð at vera ósamd við nøkrum í tí, at lógir og reglur skulu hóska til okkara viðurskifti. Men

Fólkaflokkurin hevur víst á í sambandi við viðurskiftini millum Føroyar og Danmark, eru tær røttu. Eg fari tí at heita á fólk um at fara á val 30. apríl og geva okkum heimild til at halda fram við politikki

verið við til føstugudstænastur, og á páskum fari eg í kirkju høgtíðsdagarnar. Annars ætli eg at vera saman við familjuni hátíðsdagarnar, sigur Eyðhild. Fari avstað aftur »Tað er nú tað«, svarar Eyðhild [...] henni við heilsanini »Næsta ár í Jerúsalem«. ? Um eg havi pening, so møguliga. Eitt er tó víst; eg fari avstað aftur, og tað verður óivað til onkra av hátíðunum, sigur Eyðhild S. Dam.

men um at hava eitt arbeiði, sum eg eri glaður fyri, og sum eg kann gleða meg til, hvørja ferð eg fari upp um morgunin. Mær dámar framvegis væl at arbeiða sum hondverkari, men at arbeiða við tónleiki er

kanska hesin veruleiki gevur eina aðrar mynd av fólkasamansetingini (demografiini) í Føroyum. Og eg fari fyri tað fyrsta at mæla til, at politikarar fáa til vega tøl um fólkasamansetingina yvir tíð í Føroyum