Stundir vera ikki so frætt, sum til at skifta orð um hvat gagnligast er fyri samfelagið. Føroya Banki, Húsalánsgrunnurin og Lív skula seljast. Atlantic Airways skal seljast áðrenn man hevur gjørt sær
journalistarnar: Sanna myndin av búskaparligu kósini er eisini at taka "worst case scenario" við. Føroya Banki og Føroya Sparikassi standa fyri meginpartinum av lánunum til alivinnuna. So her skulu møguliga i
sum sentralbankarnir í søguligum høpi hava loyst, umframt seðlaútgávu, hava verið: ?at virka sum banki hjá tí almenna, herundir at staðið fyri almennari lántøku og gjaldførisstýring ?at ansa eftir útl
fimmtiárunum fór hon úr starvi í Havn fyri aldur og flutti til Klaksvíkar. Stutt eftir letur Føroya Banki eina deild upp í Klaksvík, og hon fer aftur í bankan at arbeiða eina tíð aftrat. Og her mundi hon [...] bleiv 80. Hon hevði fyrireikað 80 ára føðingardagin, sum skuldi haldast við familjuni í húsum, Føroya Banki átti í Funningsbotni. Men so skuldi ikki ganga. Tíðliga á árinum bleiv hon knappliga sjúk, doyr fáar
kvøldið. Hetta var ikki besta loysn, men skúlin hevði einki val. Men so hendi tað í 1956, at Føroya Banki fór at byggja nýggj bankahús. Meistarafelagið fekk arbeitt so væl, at teir kundu keypa gomlu húsini
stjórin í fyrrverandi Fossbankanum, var onki undantak. Við góðum innliti í tí herligu forrætning ein banki er, tevjaði hann møguleikan at tjena eitt sindur meira av peningi enn tær krónur, ein pylsuvognur
vitja listasavnið á Sandi kunnu so fáa hesa uppliving framíhjá. Eisini fegnast vit um, at Føroya Banki og Sands Bygdaráð í sambandi við henda hátíðardag geva savninum eitt bronsuhøvd av Sofusi, sum Hans
vitja listasavnið á Sandi kunnu so fáa hesa uppliving framíhjá. Eisini fegnast vit um, at Føroya Banki og Sands Bygdaráð í sambandi við henda hátíðardag geva savninum eitt bronsuhøvd av Sofusi, sum Hans
tíðina, í teirru trúgv, at vit fara nokk at trúgva tí. Eitt skvaldur er hettar: Bankin er okkara banki – vit eiga øll bankan. Ja, go’morin, harra øksaskaft. Veit ikki hvussu tit hava tað – men eg havi
tíðina, í teirru trúgv, at vit fara nokk at trúgva tí. Eitt skvaldur er hettar: Bankin er okkara banki – vit eiga øll bankan. Ja, go’morin, harra øksaskaft. Veit ikki hvussu tit hava tað – men eg havi
