til stjórnarkreppu. Hetta uppskotið er eisini frá Javnaðarflokkinum. Uppskotið gongur út uppá, at seta eina 13-mannanevnd, sum skal: 1. Kanna og lýsa verandi ríkisrættaligu støðu Føroya. 2. Kanna og lýsa
egna nalva og so ikki longur. Vit mugu sannføra politikarar okkara um, at tað er Føroyum at frama at seta telefongjaldið niður og ikki sum nú, lata tað vera størstu forðingina fyri, at vit kunnu kappast.
betala sjálvi fyri slíkt. Tað gjørdu vit táið Sjóvinnubankin fór í 1951. Tá lántu vit pengar at seta í bankan. Tað var ongantíð eitt ivamál um, at hetta var eitt lán, sum vit skuldu betala aftur. Soleiðis
m til uppskotið siga teir báðir løgtingsmenninir: Á sumri í 1989 samtykti tásitandi landsstýri at seta eina nevnd, hvørs setningur skuldi vera at fyrireika uppskot til løgtingslóg um arbeiðsrætt. 18. januar
Heilsustovnurin varð settur á stovn í 1948 við tí endamálið, við tekniskum kunnleika at hjálpa til at seta á stovn altjóða heilsunormar. Fyri 20 árum síðani átók stovnurin sær størri skyldur í arbeiðnum fyri
landsstýrinum, har lagt verður upp til at seta á stovn eina arbeiðsnevnd. Henda arbeiðsnevnd skal arbeiða júst við málinum um ein arbeiðsrætt, og fyrsta stigið er at seta saman nevndina, sum skal hava umboð [...] eitt uppskot verður lagt fram á ting um júst sama mál, og um júst somu tíð, sum landsstýrið ætlar at seta nevnd at viðgera málið, bert kann merkja tað, at teir báðir tingmenninir einki kenna til hetta arbeiðið
við uppskotinum var at knúska arbeiðararørsluna. Ingeborg segði við útvarpið, at eingin orsøk var at seta á stovn ein arbeiðsrætt, m.a. tí, at arbeiðsósemjur vóru fáar í Føroyum í mun til eitt nú Danmark
undir við tí dagsskrá, sum var løgd fyri Fólkatingið, men teir høvdu heldur ikki nakað uppskot at seta í staðin. Teir borgarligu flokkarnir hildu tað vera løgna mannagongd, at stjórnin sjálv slapp at avgera
. Fólkatingið heitir tí á stjórnina um í samarbeiði við Landsstýrið: at kanna møguleikan fyri at seta fram endurgjalddskrav mótvegis bankanum at arbeiða fyri einum betri samskifti millum danskar og føroyskar
okkum, tí móðir var so sjúk av liðagikt. Tað skal verða sagt, at tignarligari gesti kundi sólin ikki seta dám á. Hennara mildu orð og ráð gav sjúklinginum tryggleika og vón. Málburðurin var so vakur. Hon
