at fyri hvørja krónu eitt land letur listini, koma fleiri aftur. Høvdu Føroyar ongantíð átt William Heinesen, vóru tey nógv, sum ongantíð høvdu fingið at vita, at Føroyar eru til. Sama við listini hjá

íbúgvar, tá ið Janus og H. A. Djurhuus, Rikard Long og Nyholm Debess, Jørgen Frantz Jacobsen og William Heinesen, Símun av Skarði og Rasmus Rasmussen, M. A. Jacobsen, Jákup Dahl, Maria Skylv Hansen og onnur

tankarnir um, at einki fór at broytast, vóru eisini har. Vit høvdu lisið Halldór Laxness og William Heinesen, og vit lósu skaldskapin í tíðini – beatpoetarnar, Samuel Beckett og teir latínamerikansku

var eitt skrímsl, men hevði tað yndið, sum roynd og láturmild fólk eiga. Zacharias Heinesen hevði átt Perl­una, William hevði havt sína málara­stovu uppi á loftinum, og úr miðhæddini komu tónar frá ung­dómi

til Gøtu. Hesin Ole átti eina dóttir, Cathrine f. 1760, sum fór vestur í Vágar. Frá henni er William Heinesen ættaður. Ein oldurabbasonur Ole Jacob­sen var Ole Gregersen í Syðrugøtu, og gjørdist hann forfað­ir [...] henni. 2. Lisbeth Simonsdatter, d. 1794. Hon giftist fyrst til Leirvíkar og síðan við Óla Jákup Heinesen, úr Norðragøtu. Tey búsettust í Leirvík, og fingu eitt barn, Ellen Marie Ole Jacobsdatter, sum er

Jacobsdatter Debes, systir kenda prestin Lucas Debes, sum er høvuðspersónurin í Det gode Haab hjá WilliamHeinesen, sum metir Lucas Debes at vera ímyndina av kristnum dygdum. Hon var prestadóttir úr Stubbekøbing

tá Norðurlandahúsið var tikið í nýtslu, hoyrir eisini tann víðagitna friðargongan, tá skaldið William Heinesen eitt lítið bil, gekk á odda. Henda friðargonga var umrødd ikki sørt niðrandi í Dagblaðnum, har

mentanarberum, eitt nú Bjørk og fleiri av rithøvundunum, fyri ikki um at tala um myndskapandi list. William Heinesen, Jørgen Frans Jacobsen, S.J. Mikines, Ingálvur av Reyni eru deyðir. Er tíðin ikki komin at seta

Egholm, Thomas Juel Kjælnes, Jørgen Frants Jacobsen, abbi rithøvundan av sama navni og langabbi William Heinesen. Og eisini um pápi Jørgen Frants, sum kallaðist Poul Andreas Jacobsen. Hann var skómakari í

kann ljóða, at vit kunnu »gera eina Bjørk«. Man kann jú ikki siga, at nú vilja vit hava ein William Heinesen afturat...hvør skal tað verða? spyr Kristian. Tað týdningarmiklasta hjá okkum, sum hava við