Fyri nøkrum vikum síðani las eg um eina nýggja bók, ið kallast “Orwells Roses”. Hon snýr seg um mæta enska rithøvundin George Orwell. Hugsaði beinanvegin: Hetta er Hanus! Hesa bókina skal hann hava! Havi
systirflokkarnir í grannalondunum langt síðani hava slept. Talan er um populistiska sosialismu tá hon er ringast: Heimurin er eitt nullsumspæl, har samlaði vinningurin altíð er null. Tað sum ein vinnur
mínum eygum mest av øllum um søguna, sum Brøðurnir Grimm hava givið okkum. Týdd til føroyskt eitur hon: Konan í runudíkinum (á donskum: «Fiskeren og hans kone” ella «Konen i muddergrøften”). Vit eru ongantíð
Tá Beinir var átta ára gamal, byrjaði hansara tónleikaleið. Hon byrjaði við einari konsert fyri næmingunum í Runavíkar skúla, har sum hann gekk í skúla. Beinir sigur: – Eg minnist, at eg var um at doyggja
Eftir Jóhann Mortensen Fyrsta dagin í árinum fekk Náttúruverndarlógin gildi. Hon ereitt stórt framstig fyri náttúruna, og strembanina hjá Føroyafólki eftir at verja arvin, vit hava fingið, og skulu lata
ið skulu bera norðurlendska felagsskapin longur fram á leið. Endamálið við hesari kunngerð er, at hon skal vera grundarlagið undir einum yvirskipaðum, savnaðum, langskygdum og virknum málpolitikki, har:
Síðan kemur ferðavinnan í aðru ella triðju røð, men vit viðurkenna, at ferðavinnan er her, og at hon er komin fyri at vera. Tað sigur Jógvan Kruse, borgarstjóri í Sunda kommunu. Hann vísir á, at síðan
alt ov lítið av sær, um ikki familjan er við. - Í fyrsta lagi var tað mamman, sum hjálpti til, og um hon ikki stuðlaði pápanum, hevði hetta slett ikki borið til. Eg eri uppvaksin í hesum, og eg veit, hvat
altíð dámt væl at fingist við ferðafólk, og tað er ein góð kensla at síggja nøgd viðskiftafólk, segði hon, tá vit heilsaðu henni. Nú vit venda aftur til teir tríggjar, sum arbeiða við at reisa nakrar nýggjar
at eg fáist við ólavskøkukaparettina, so nevna fólk, at eingin var í fjør. Kaparettin manglar, tá hon ikki er, og fólk leggja merki til tað, heldur Ragnar Marr Erlandsson. Tað eru kortini ávísir fyrimunir