frystilínuskip fiskar undir Føroyum og tveitir høvdini í havið aftur. Teir vísa eisini á, at tá ið grind er, verða rovini førd til havs. Og teir duga ikki at síggja munin á tí og so á fiskaslógvi.

út seinnu árini. Í 1989 kom "Fólkateljingin í Føroyum 1801", í 1990 "Færøerne i 1000 ár", í 1992 Grind, "Færøernes hvalfangst", í 1994 "Børn og ung í Føroyum", í 1995 "Fólkateljingin í Føroyum 1850", og

út seinnu árini. Í 1989 kom ?Fólkateljingin í Føroyum 1801?, í 1990 ?Færøerne i 1000 ár?, í 1992 Grind, ?Færøernes hvalfangst?, í 1994 ?Børn og ung í Føroyum?, í 1995 ?Fólkateljingin í Føroyum 1850?, og

klokkan 10 minuttir í seks, varð boðað frá grind á Vágsfirði. Tað var opni lopransbáturin, Joan, við Egon Jacobsen og Eyðtóri Bech umborð, ið rendi seg beint í eina grind. Finningarmenninir vóru á veg at taka [...] taka nátaungar, men fáa nú ístaðin feska grind á borði; og tað verður ikki hildið at vera verri? Fáir og smáir Tað sást alt fyri eitt, at talan var ikki um stóra grind, men kortini fóru vágbingar og onnur [...] og 15 teirra vórðu býttir millum drápsfólkið. Vágbingar siga, at hetta er aðru ferð teir minnast grind á vágsfirði, ið einans er býtt í drápspartar. Eins og vanligt hevur verið seinastu mongu árini, vórðu

kom fram á grindina. Grindin varð rikin inn á Vágsfjørð, har hon legði beinini. Talan var um lítla grind, eini 17 vóru hvalirnir í tali, og vóru teir flestu smáir. Býtt varð millum fólk í bátunum og gri

Finningarmenn gjørdu bart Onkur góð søga er kortini at frætta sunnan úr Vági. Sum kunnugt legði ein lítil grind beinini í Vági mánadagin, og lopransmenninir báðir, ið struku avstað við finningarhvalinum ætlaðu

kókibókin fer kortini í størsta mun at halda seg til kendastu fiskasløgini, eins og skeljadýr og grind. Viðgjørd verða t.d. laksur, kræklingur, rækjur, sild, havtaska, saltfiskur og hummari. Nógv av hesum

burtur, og situr fyri seg sjálvan. - Tað er eingin, ið biður ein 90 ára gamlan mann koma við sær í grind ella á flot, men hesin verður kanska eisini útihýstur á annan hátt. Hann verður kanska ikki tikin

um meg. Og so siti eg bara og skrivi, smálær Jens Pauli, ið minist dagarnar í torvi, á fjalli og í grind. Hann var heilt burturi í grindadrápi, men seinni hevur hann ikki hildið so nógv av grndadrápi, hetta

Bárður Enni vísur á, at málið er nýtt fyri honum. Fólk spyrja í dag seg sjálvan, um ráðiligt er at eta grind, ið er hildin til í Sandagerði og um ráðiligt er at fara á seiðaberg í Havn. - Tað er ilt at siga