Eg trúgvi, at nógv fólk kundu givið upp, mist vónina og trúnna. Men omma, hon hevði altíð trúnna á Gud við sær, og ivaðist onga løtu í, at hann var har og helt eina hond yvir sær og okkum øllum. Alt bleiv [...] geva okkum alt tað besta hon visti og átti, men væntaði sær ongantíð nakað aftur. Bara at hava lívið, Gud í hjartanum og okkum hjá sær var gáva nokk fyri hana. Ein góðveðursdag sum í dag, kann eg enn sita

bandið fram um øll onnur bond, sum eigur at binda okkum øll saman, allar ættir, tjóðir og tungumál, er Gud sjálvur, sum er faðir at okkum øllum, hin fyrsti og seinasti veruleikin. Hveitikornið Í Nýggja Testamenti [...] uppreisn sína páskamorgun, ið er hæddin í alheimssøguni, ið gongur frá skapanini til søgunnar enda, tá Guds ríki, ið er ávegis úr framtíðini, upprennur sjónligt í dýr og mæti. Hveitikornið, henda tætta og máttmikla

sól millum ævinleikan og okkum. Og trúgva eldkúlan minnir okkum støðugt á hvussu lítil vit eru í Guds skapannarverki. Oyndarfjørður hevur fingið sólina aftur, hesuferð dokumenterað við einum Nikon Coolpix [...] walking by the colour purple in a field and you don't notice it (From 'The Colour Purple')? ?Eg haldi Gud gerst rættuliga súrur og særdur, um gongur í eini blómuskrýddari ong og ikki varnast tað.? Leysliga

nýta teg í verki mín­um. Men eingin var har- Mariano gjørdist púra edrúur. Hann skilti, at tað var Gud, ið talaði. Mariano gjørdist ongantíð aftur hin sami, lívið broyttist 100%. Eins íðin og Mariano hevði [...] Amalonga. Tað vermdi hjarta mítt, tá eg í faldaranum las ørindi úr 2. Krýnikubók kap. 7 vers 14.- lyftið Guds til teirra, ið líta á Hann, einstaklingar, familjur og tjóð. Gævi vit føroyingar gjørdu sum hesi fátæku

verkfall hava verið í Føroyum. Grundað á omanfyristandandi er tað lítið høpi í at siga, at marknaðurin er Gud, um tað skal skiljast soleiðis, at ongin almenn króna skal í vinnuna. Eitt nú skotar og onglendingar [...] teir eru betri kappingarførir við tí stuðuli teir fáa úr EU og ensku stjórnini. Er marknaðurin tá Gud? Harra Heman Oskarsson! Marknaðurin fyri matvørur, har føroysk virkir kappast við eitt nú EU-veitarar

kristnari fjøld, tí alt skal verða so diskret. Men eg kann bara siga, at eg lati mínar pengar til Gud, sigur hann. Alt í einum byrjar hann at synga eina sang, og alt loypir á føtur. Fólk taka undir við [...] tíðina okkurt. Tað er fullkomiliga øðrvísi enn ein gudstænasta, men málið er tað sama. Tað snýr seg um Gud, um at umvenda fólk og styrkja tey í trúnni. Og so bilar tað einki, um tað rulla nøkur oyru niður í

vakt av Guds orði, og at hon kom at kenna Harran sum sín persónliga frelsara sum blaðung genta. Frá ungum av, ynskti Malla, at hon kundi vera nakað fyri tey, sum komu til Svínoyar at boða Guds orð. Minnist

liggur mær á hjartað, er, hvussu fólk hava tað við Gud. Nógvir duga nógv betri enn eg at prædikka, men tað eru ikki míni orð, sum eg beri - tað er Guds orð. Dorus heldur, at fólk duga ov illa at fyrigeva

Bíblian, at uttan mun til, hvat hendir mær, eri eg í Guds hondum, í hansara varðveitslu.” Soleiðis var Óla Jákup, at hann trygt legði seg og sítt í Guds hendur og í hansara varðveitslu, og so ráddi bara um

amboðini og 2) má avmarka sítt virksemi, soleiðis at loftið ikki dettur niður. Nú er høllin so stongd - gud havi lov at tað bleiv gjørt, áðrenn onkur small um, skrivar lærarin. - Nú gloymdi eg at nevna nakað