og hvørgin teirra vildi kennast við, at maðurin var teirra trupulleiki. Síðani tað blaðið fór til prent, hevur Sosialurin frætt um fleiri fólk, ið hava upplivað líknandi hendingar, har vakthavandi á lø
Fyri trimum árum síðani løgdu Dimmalætting og Hestprent prentsmiðjurnar saman og stovnaðu í felag prentsmiðjuna Føroyaprent. Síðani tá er prentsmiðja støðugt útbygd, og í gjár var tann nýggjasta [...] tikin í nýtslu. Jon Hestoy, stjóri á Føroyaprent, sigur, at hendan íløgan fer at gera prentsmiðjuna føra fyri at kappast á jøvnum føti við allar prentsmiðjur í grannalondunum. Talan er um eina maskinu [...] vaktarskiftum. Føroyaprent leggur seg fyrst og fremst eftira t fáa fatur í prentið, sum verður prentað uttanlands, sigur Jon Hestoy. Hann vísir á, at so leingi, sum so stórur partur av føroyskum
gloymdi at ringja til Høgna Hoydal og biðja um eina viðmerking til samrøðuna, áðrenn hon varð sett á prent. Tað sigur Høgni, at Frank heldur at Sosialurin átti at gjørt. Jú hetta er skemt á høgum støði. Sosialar
Javnaðarflokkin upp á tungu, tí loyvi eg mær at taka brotið á heimasíðuni teirra um samkynd og seta tað á prent. Les tað og vónandi eru vit í Føroyum og Javnaðarflokkinum so at okkum komin, at vit eisini hava hatta
formála sínum til yrkingaavnið »LEIKUR OG LOYND« sigur Christian Matras: »Um onkur biður um loyvi at prent auppaftur yrkingar mínar ella týðingar, leggi eg tað á, at tað verður í tí sniði, sum tað hevur í
Hvat byr so undir, tá Jógvan við Keldu kemur við slíkum úttalilsum? Er tað nú komið alment fram og á prent, at føroyingar ikki eru suðuroyingar og at vit ikki hava somu treytir sum restin av landinum, ella
Sosialinum fríggjadagin 13 juli stendur grein í blaðnum, sum fyri mær er tað ljótasta eg havi sæð á prent. At mann kann lesa í halgubók og tveita um seg einstøk vers, og niðurgerða ávís menniskju sum tú gert
Dam. Man merkt die Absicht und wird verstimmt. Tað var hugtungt ta tíðina, at síggja hatta upp á prent. Vónandi er tað av misgáum, at tú ikki hevur tikið eitt slíkt dømi við í grein tíni.
komandi prestar. Bara tað, at bispur, sum hægsti kirkjuligi myndugleiki, kemur sær at seta hatta á prent, er skelkandi. Eg spyrji sorgarbundin: Lesur hann ikki Bíbliuna? Er hon ikki rættisnórur fyri boðan
við at útgeva á egnum forlagi er strævið, og at hetta arbeiði hevur møtt meg almikið – at samskipa prent, grafikk og flutning – og at eg tí ikki havi givið ymiskum smávillum ans. Tó má eg viðganga eitt –
